Op 1 januari begon ons avontuur en zaten wij in het vliegtuig naar Jordanië. Alle koffers zijn aangekomen: de Lego, de Loom, klein snoezelmateriaal en ook nog onze eigen spullen. Bij het uitpakken leek het wel de knapzak van Douwe Dabbert; er bleef maar Lego en Loom uitkomen. En er komt nog meer mee met bezoekers die de komende tijd langskomen.

Het is nog erg stil in het instituut. De kinderen komen zondag aan. En maandag begin het ‘normale’ leven weer. Vandaag zijn we even langs geweest bij een echtpaar dat hier al ruim 35 jaar werkt. Ze hebben verteld over hun start hier. Onder moeilijke omstandigheden is het ze gelukt om vanuit een kleine vervallen school voor tientallen doven nu een grote school te maken voor zo’n 140 dove en doofblinde kinderen. Indrukwekkend om hun verhalen te horen en des te indrukwekkender te beseffen vanuit welke Gedrevenheid ze dit volhouden.

Het is kouder dan verwacht. Voor volgende week wordt er zelfs sneeuw opgegeven. En gladheid in een berggebied betekent chaos, zeker als mensen vervoer nodig hebben om geld te verdienen. Wij komen een eind met het warme welkom, extra dekens en de centrale verwarming die ’s avonds aan gaat.

Thomas en Joanne voelen zich prettig. Op één of andere manier is het Thomas gelukt een bak van zijn eigen Lego mee te nemen. Wij zijn in ieder geval klaar voor ons begin hier. Morgen maken we een weekplanning en dan laten we ons verrassen en hopen we zelf verrassend te kunnen zijn.

Eigenlijk had onze ontmoeting in het vliegtuig met de in Salt geboren en nu gepensioneerde docent filosofie ook in deze blog gekund, evenals het marktbezoek van Joanne en René, de regenval en de zoektocht naar Internet. Maar we hebben nog zes maanden om verhalen te schrijven. Daarom eindigen we nu met de wijsheid: de Westerse wereld heeft klokken, maar de Oosterse heeft tijd…

Vriendelijke groeten van René, Tanja, Thomas en Joanne

Kerst is vaak een tijd van samenzijn en gezelligheid.  Voor ons geldt dat niet minder. En gezelligheid was er afgelopen donderdag tijdens de kerstactie van christelijke basisschool De Wel in Nijeveen. Voor onze doelen ‘geld’ dat nog meer: 1000 euro!

Tanja en Joanne met het prachtige bedrag

De klasgenootjes van Joanne hebben hard meegewerkt en onder andere kaarten verkocht. Ouders, leraren en leraressen hebben zich enorm ingezet om dit voor elkaar te krijgen. Hartverwarmend. Daar kan geen vuurkorf tegenop.

Joanne en haar vriendin Sylke aan de kaartverkoop

De schoolboeken zitten al in de koffer. Docenten zijn voorbereid en wij hebben er ook alle vertrouwen in dat Thomas zijn schoolwerk voort kan zetten in Jordanië. Net vóór de vakantie kreeg Thomas nog een doos vol met Lego van de leverancier van schoolmaterialen van Greijdanus. Geregeld door meneer Hulzebos. Dit brengt het Legototaal op ruim 40 kilo! Fantastisch.

Een hele doos vol met Lego van Heutink schoolmaterialen!

Afgelopen zondag werd de opbrengst van de collecte van de diaconie bekendgemaakt: 400 euro. Daarnaast is er ook nog eens ruim 200 euro na de dienst aan ons gegeven. Ook heeft Joanne nog kaarten verkocht. Gelukkig zag de dominee deze ‘zondagse handel’ door de vingers… Samen 700 euro om te besteden aan onze doelen.

Wat hadden we gehoopt om een verschil te kunnen maken voor de kinderen in Jordanië. En met deze giften gaat dat ongetwijfeld lukken. Maar wat maakt nu echt het verschil?

Afgelopen zondag heeft onze gemeente in de persoon van dominee Jan Stap ons op pad gestuurd met de vraag: “Beloven jullie je in te zetten voor allen waarnaar je gezonden wordt met alle vaardigheden die je van God hebt gekregen in alle bescheidenheid, trouw en blijmoedigheid van het geloof?” We hebben  alle vier ‘Ja’ geantwoord.

Als we geld krijgen, dan zijn we blij, maar als we de zegen van de Allerhoogste krijgen, dan zijn we geroerd, aangeraakt. En wat hopen we dat we vanuit deze Aanraking anderen mogen roeren.  Bij elke geldelijke gift die we krijgen, is dit de bedding waarin het landt.

Tijdens de dienst mocht ik het nummer zingen ‘Je kunt met dove oren horen’ met ondersteunende beelden van het instituut.

Bedankt  voor uw giften en voor uw meeleven.

Gezegende kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar.

Groeten van René, Tanja, Thomas en Joanne

Joanne is gestopt met korfbal toen het zaalseizoen begon. Thomas kwam er deze week achter dat hij van de voorleeswedstrijd op school alleen één voorronde mee kan doen. Tanja weet dat ze nog acht dagen moet werken. Afgelopen zaterdag had René een grote actie op zijn werk. De laatste van dit jaar. We kunnen er niet omheen: ons vertrek komt snel dichterbij.

Steeds vaker hebben we momenten dat er in ons hoofd de vraag klinkt: ‘Wat in hemelsnaam gaan we doen?’ Soms overstemmen we die vraag door veel te werken en voor te bereiden. En soms laten we deze vraag bewust toe. Wat in hemelsnaam gaan we doen? Met name het woordje ‘hemelsnaam’ is daarbij belangrijk.

Deze week hoorden we dat er geen geld was voor de salarissen van de medewerkers van het instituut. Er werd gevraagd om gebed. Dinsdag kwam het bericht dat er voldoende geld gekomen was. ‘Allah Kariem’ wordt er dan gezegd: God zorgt. We weten ook dat ditzelfde in december weer speelt. En we weten ook dat het de afgelopen 50 jaar goed is gekomen.

Toch blijft het een wonderlijk concept: als je zelf zekerheid probeert te krijgen, leef je vaak in onzekerheid. En als je je onzekerheid overgeeft aan een Zekere Maker, dan krijg je zekerheid. Tenminste, dat is de verwachting. Los van ons werk – wat ongetwijfeld een bijdrage zal leveren in het werk van de school – zullen we waarschijnlijk zelf geschoold worden in dit principe.

Vooralsnog kunnen we met zekerheid zeggen dat we al ruim 2500 Euro aan giften hebben binnengekregen voor onze doelen. De school van Joanne houdt de 18e een kerstmarkt, waarbij de opbrengst voor de doofblindenunit van het instituut is. Met dit geld groeit ook onze verantwoordelijkheid. Maar daar gaan we vast (en zeker) uitkomen…

Groeten van René, Tanja, Thomas en Joanne

De aankondiging van de kerstmarkt van christelijke basisschool De Wel. De opbrengst is voor de doofblinde kinderen van het HLID.

De blog van de bijzondere belevenissen was de digitale deur nog niet uit, of er stond vorige week zondag al weer iemand met bloemen voor de deur. Vanuit de kerk een aanmoediging voor Thomas en Joanne.

Bloemen voor Thomas en Joanne

Marcella, die de bloemen kwam brengen, werkt zelf in de zorg en heeft ervaring met snoezelen. Ze heeft al veel leesmateriaal gegeven waarmee Tanja verder kan.

Eerder die dag kreeg René een envelop in zijn hand gedrukt. Er zat ook een briefje in met daarop de veelzeggende tekst: “Ik was onlangs jarig en heb alles al. Veel succes ermee.” Geven en ontvangen lijken op zo’n moment wel dezelfde betekenis te hebben.

De school van Joanne wil bij de viering van het kerstfeest graag aandacht geven aan onze doelen voor de dovenschool in Jordanië. René gaat muziek maken en Joanne mag kaarten verkopen. En Joanne heeft haar kaarten aangepast aan de tijd van het jaar.

Ook kerst-, winter- en nieuwjaarthema’s ‘staan op de kaart’.

Tanja heeft inmiddels al snoezelspullen gekregen en wel op een bijzondere manier. Ze kan ook flink aan de bak met haar grote snoezelboek, die ze plotseling in de bus kreeg. Lees haar blog maar voor de details.

Thomas heeft weer een stel Legoplaten via Marktplaats gekocht, waarmee zijn inzameling toch aardige vormen begint aan te nemen. Bovendien heeft hij van ‘onze schuurbewoner’ Lego gekregen dankzij een speciale winkelactie. René heeft inmiddels een hoop ‘stroom’ verzameld en dit wordt zo snel mogelijk verstuurd.  Meer info staat op zijn blog.

Op dit moment hebben we ruim €1600 ontvangen. Het moment komt dichterbij dat we daadwerkelijk (snoezel)materiaal kunnen gaan bestellen en verschepen. En dat dankzij mensen die geld en materiaal gegeven hebben. Ontzettend bedankt!

We gaan weer een nieuwe week tegemoet en zijn benieuwd naar wat die zal brengen.

Groeten van René, Tanja, Thomas en Joanne