119, 114, 5-0

Allah Akbar! De imam vanaf de moskee! Midden in de nacht. Het is iets waar mijn broer en ik naar uitkeken. Hoe stom het ook klinkt. Voor ons is dat gewoon het Jordaanse geluid. Toen we hier een half jaar waren vonden we het irritant. s’ Nachts wakker worden zodat de mensen kunnen bidden. We vertelden dat aan onze priester-vriend. Toen zei hij iets dat eigenlijk heel logisch is: als je toch wakker wordt, ga dan bidden! Dat doen we dan ook. Maar niet op de Jordaanse manier.

Gebaren
Om 7 uur werden we wakker zodat we om 7:30 konden eten met de dove kinderen. Ik liep de eetzaal binnen en daar zat Hanadi, mijn doofblinde vriendin. Ik pakte haar handen en gebaarde dat ik het was. Zij voelde mijn gebaren en dat was toch wel een moment waarnaar ik uitkeek. Tijdens het eten hebben we naast elkaar gezeten. Ondertussen kwamen de dove kinderen langs en zeiden gedag. De meesten kenden mij nog. Ook wisten ze mijn gebarennaam. Erg leuk.

We zijn door het doveninstituut gelopen en ik kwam veel vriendinnen tegen.  In de school waren de kinderen aan het werk en wij mochten meedoen met de lessen. Het was toen voor de kinderen wel moeilijker om op te letten met zoveel bekijks.

119
Er was een uitleg voor de dove kinderen in de school waar wij ook naar toe mochten. Het ging over het bellen van 112 (in Jordanië 119). Voor hen was een speciale 119 doven-app gemaakt. Dat kun je bellen met 114. Het gebaren ging voor mij te snel. Dus ik heb niks kunnen volgen van de uitleg. Ik besefte dat de dove kinderen dat ook hebben als ze bij pratende mensen zijn. Daarom is de dovenschool een fijne plek voor de kinderen omdat ze elkaar kunnen begrijpen.

Lol
We waren buiten toen veel kinderen om mij heen gingen staan. Ze hadden pauze. We gebaarden wat en ik merkte dat ik niet al mijn gebaren meer wist. Maar ik kwam een heel eind. Na een poosje ging het steeds beter en hebben we lol gemaakt.

Knaller van de dag
De knaller van de dag, de voetbalwedstrijd: Guest-Deaf. Thomas, oom Tom, Sander en nog wat andere mensen verzamelden zich. Ze kregen een Duits sporttenue aan. De wedstrijd begon met een fluitje, wat totaal nutteloos was omdat de meesten doof zijn. Maar ja, we kunnen toch al naar de winst fluiten. De dove jongens spelen supergoed en superhard. De gasten bleven toch sterk en waren voor niet-voetballers erg goed. We hebben hard gelachen om alle voetbalskills. Voor het dramatisch effect begon het te regenen. Uiteindelijk is het 5-0  geworden voor de doven.

 

 

3 gedachten over “119, 114, 5-0”

Reacties zijn gesloten.