Joanne is gestopt met korfbal toen het zaalseizoen begon. Thomas kwam er deze week achter dat hij van de voorleeswedstrijd op school alleen één voorronde mee kan doen. Tanja weet dat ze nog acht dagen moet werken. Afgelopen zaterdag had René een grote actie op zijn werk. De laatste van dit jaar. We kunnen er niet omheen: ons vertrek komt snel dichterbij.

Steeds vaker hebben we momenten dat er in ons hoofd de vraag klinkt: ‘Wat in hemelsnaam gaan we doen?’ Soms overstemmen we die vraag door veel te werken en voor te bereiden. En soms laten we deze vraag bewust toe. Wat in hemelsnaam gaan we doen? Met name het woordje ‘hemelsnaam’ is daarbij belangrijk.

Deze week hoorden we dat er geen geld was voor de salarissen van de medewerkers van het instituut. Er werd gevraagd om gebed. Dinsdag kwam het bericht dat er voldoende geld gekomen was. ‘Allah Kariem’ wordt er dan gezegd: God zorgt. We weten ook dat ditzelfde in december weer speelt. En we weten ook dat het de afgelopen 50 jaar goed is gekomen.

Toch blijft het een wonderlijk concept: als je zelf zekerheid probeert te krijgen, leef je vaak in onzekerheid. En als je je onzekerheid overgeeft aan een Zekere Maker, dan krijg je zekerheid. Tenminste, dat is de verwachting. Los van ons werk – wat ongetwijfeld een bijdrage zal leveren in het werk van de school – zullen we waarschijnlijk zelf geschoold worden in dit principe.

Vooralsnog kunnen we met zekerheid zeggen dat we al ruim 2500 Euro aan giften hebben binnengekregen voor onze doelen. De school van Joanne houdt de 18e een kerstmarkt, waarbij de opbrengst voor de doofblindenunit van het instituut is. Met dit geld groeit ook onze verantwoordelijkheid. Maar daar gaan we vast (en zeker) uitkomen…

Groeten van René, Tanja, Thomas en Joanne

De aankondiging van de kerstmarkt van christelijke basisschool De Wel. De opbrengst is voor de doofblinde kinderen van het HLID.