En toen was er Internet!

Meestal ben ik één week in Jordanië. Vorig jaar was ik er drie weken – waarvan twee vakantie. En nu zit ik in de vierde week van mijn halve jaar. Nee, geen vakantie. Hard werken! Ik dacht dat ik met mijn vier uur extra werken in de week vorig jaar stoer bezig was, maar een normale Jordaanse werkweek is 44 uur. Dus ik ben maar anderhalve dag vrij in de week. Gelukkig is mijn werk leuk en afgelopen maandag zijn de computerspullen uit Nederland aangekomen! Erg snel en zonder hoge kosten. Dus ik ben helemaal losgegaan met de UPS-en en de switches. Helaas is de lokale IT-er vanwege een operatie ziek thuis. Als hij terugkomt, gaan we aan de slag met de nieuwe apparatuur en bijgewerkte netwerkconcepten.

Voor en na Genesis…

Zoals ik al eerder had laten zien, is de serverapparatuur op z’n Jordaans weggewerkt. Ik ben strakke datacenters gewend – toch Steven? – en dat niveau houd ik hier vast. Dus eerst orde in de chaos scheppen. Ik noem dat ‘Genesis toepassen’. En het lukt aardig. Ik heb wel het netwerk een deel van de ochtend platgegooid – en dat zonder service window. Dat kan hier dan weer wél! Nu nog wachten op de accu’s en dan is het de vuurdoop voor mijn handleidingen… En als ik twijfel, dan geef ik collega Steven (technisch coördinator) een berichtje. Oh, wacht, dat heb ik dit weekend gedaan! Fijn zulke kundige collega’s. Christaan Marting – die hier zelf vorig jaar een week meegewerkt heeft – configureerde deze week al op afstand mee aan de switches.

De achterkant van de serverkast kan eindelijk dicht en de ADSL ligt niet ergens onder de kast, maar zit netjes aan de muur (en ja, dit is zeer netjes!).

Had ik al gezegd dat ons internet geleverd is? Nou, geleverd… ik moest eigenlijk nog een paar dagen wachten (vanwege de sneeuwnasleep), maar ik heb ze gezegd dat ze de router gewoon kunnen afleveren en ik het zelf wel aansluit, zonder monteur. Dat hebben ze gelukkig gedaan en nu kunnen Thomas en Joanne goed hun schoolwerk doen. Want voorbereiden voor een Citotoets gaat goed met Squla en Ambrasoft, maar dan is Internet wel zo prettig.

Op dit moment speel ik weinig met de dove kinderen. Daarvoor is nu gewoon teveel werk. En Thomas en Joanne maken een hoop goed. Ze bewegen zich heel natuurlijk door deze vreemde wereld, die toch ook vertrouwd voelt. Wel heeft de leiding van de doofblindengroep me gevraagd piano te spelen met de doofblinde Issa. Toen hij als klein kind binnenkwam, leek hij doofblind, maar zijn gehoor blijkt aardig goed te zijn. En hij houdt van muziek en neuriet veel. Dus ik ben benieuwd hoever we kunnen komen.

Vandaag hadden we een vrije dag en zijn we naar Amman geweest… met de bus. We hebben het gehaald en zijn ook weer teruggekomen. Morgen weer een nieuwe dag om Genesis verder toe te passen.

Groet,

René