Eerst een filmpje en nu foto’s? Waarom geen blogs meer? Eigenlijk gebeurt er genoeg om elke dag een blog te schrijven, maar het ontbreekt ons aan tijd om dat te doen. Aan de andere kant is dat jammer, want we hebben zoveel om over te vertellen.
Nog twee en een halve week en we gaan weer terug naar Nederland. Onze projecten moeten nu netjes worden afgerond. En dat is nog veel werk. Ook valt het ons zwaar om afscheid te nemen van de bijzondere mensen die wij hier ontmoet hebben.
Om jullie toch mee te nemen in onze eindsprint, hierbij foto’s van afgelopen weken.
Rene, Tanja, Thomas en Joanne
(Klik nog een keer op de link om de foto’s anders gesorteerd te zien)
De doofblinde Hadiel wordt rustig van heen-en-weer lopen
Een kijkje vanaf ons terras over Salt.
Lopen is voor de doofblinde Kawthar niet makkelijk.
De FreeRiders kwamen van Duitsland naar Jordanië rijden en lieten hun gereedschap achter als gift voor het instituut.
De weg naar brood en falafel.
Beetje wennen, maar jongens ‘huggen’ hier heel wat af.
Stoepkrijtsjabloontjes van tante Linda
En zo vervoeren we dit in Jordanië
Een zelfgemaakte kaart met foto’s en de namen van de kinderen als bedankje voor de Lego.
Samen de piano ontdekken met doofblinde Hazem
Joanne is een goede hulp in de groene relaxruimte.
Kawthar geniet van het trilmat en de trilstang.
Soms is het gewoon goed zoals het is.
Optrektraining van onze grote sportleraar…
Gezinnen kregen gratis een woordenboek mee, omdat een grote bank dit financieel mogelijk maakte.
Wiskunde is de grootste uitdaging.
Feest, omdat na jaren werken het Jordaanse gebarenwoordenboek eindelijk gepubliceerd is.
De doofblinde Mohammed voelt de trillingen in de bal.
Stoepkrijt van tante Linda
Blazen op je hand is best lekker.
Jordaans record spijkerbroekhangen: 5 minuten
Soms moet je er even aan herinnerd worden dat je vrij bent…
Rene, Tanja, Thomas en Joanne bij het Holy Land Institute for Deaf and deafblind children (HLID) in Jordani�«