Eerst een filmpje en nu foto’s? Waarom geen blogs meer? Eigenlijk gebeurt er genoeg om elke dag een blog te schrijven, maar het ontbreekt ons aan tijd om dat te doen. Aan de andere kant is dat jammer, want we hebben zoveel om over te vertellen.

Nog twee en een halve week en we gaan weer terug naar Nederland. Onze projecten moeten nu netjes worden afgerond. En dat is nog veel werk. Ook valt het ons zwaar om afscheid te nemen van de bijzondere mensen die wij hier ontmoet hebben.

Om jullie toch mee te nemen in onze eindsprint, hierbij foto’s van afgelopen weken.

Rene, Tanja, Thomas en Joanne

(Klik nog een keer op de link om de foto’s anders gesorteerd te zien)

Joanne is een goede hulp in de groene relaxruimte.

De weg naar brood en falafel.

Een kijkje vanaf ons terras over Salt.

De doofblinde Hadiel wordt rustig van heen-en-weer lopen

Soms is het gewoon goed zoals het is.

En zo vervoeren we dit in Jordanië

Stoepkrijt van tante Linda

Blazen op je hand is best lekker.

Een zelfgemaakte kaart met foto’s en de namen van de kinderen als bedankje voor de Lego.

Soms moet je er even aan herinnerd worden dat je vrij bent…

Beetje wennen, maar jongens ‘huggen’ hier heel wat af.

Optrektraining van onze grote sportleraar…

Lopen is voor de doofblinde Kawthar niet makkelijk.

Wiskunde is de grootste uitdaging.

Samen de piano ontdekken met doofblinde Hazem

Feest, omdat na jaren werken het Jordaanse gebarenwoordenboek eindelijk gepubliceerd is.

De doofblinde Mohammed voelt de trillingen in de bal.

Stoepkrijtsjabloontjes van tante Linda

Jordaans record spijkerbroekhangen: 5 minuten

Kawthar geniet van het trilmat en de trilstang.

Gezinnen kregen gratis een woordenboek mee, omdat een grote bank dit financieel mogelijk maakte.

De FreeRiders kwamen van Duitsland naar Jordanië rijden en lieten hun gereedschap achter als gift voor het instituut.