Nog twee maanden en dan vertrekken we. De eerste dag van het nieuwe jaar wordt voor ons  de eerste dag van ons avontuur. Deze week boeken we de reis. Deze week hebben we ook de eerste ‘overdrachtsgesprekken’ met school.

Thomas en Joanne staan helemaal in de startblokken. Waar een paar maanden geleden nog sprake was van een natuurlijke reserve is dat nu omgeslagen in enthousiasme. Toen er deze week onduidelijkheid ontstond over geldigheid van onze visums en Thomas ons hoorde praten, vroeg hij meteen: “We gaan toch nog wel?!”

Dat doet ons goed. Het liefst gaan we morgen al. Maar we moeten leren geduld hebben. ‘Niet zeker weten’ en leren omgaan met ‘niet zeker weten’ is een belangrijk thema geworden. We hebben lang getwijfeld over onze doelen. Gáán we wel geld ophalen? En halen we dan genoeg op? Stellen we niet te hoge eisen aan onszelf en aan anderen?

Regelmatig kijken we verwachtingsvol in de mail om te checken of er gedoneerd is. En wat een bemoediging als er weer een gift overgemaakt is. Mensen geven daadwerkelijk geld. Daar zijn we dankbaar voor. Tegelijkertijd groeit het besef dat we ‘aan de bak’ moeten. En dat doen we graag! Met z’n vieren voor die Ene.

We zijn er nog lang niet, maar we zijn verrast door de vrijgevigheid van de mensen om ons heen. Bedankt!

René, Tanja, Thomas en Joanne