Eerst een filmpje en nu foto’s? Waarom geen blogs meer? Eigenlijk gebeurt er genoeg om elke dag een blog te schrijven, maar het ontbreekt ons aan tijd om dat te doen. Aan de andere kant is dat jammer, want we hebben zoveel om over te vertellen.

Nog twee en een halve week en we gaan weer terug naar Nederland. Onze projecten moeten nu netjes worden afgerond. En dat is nog veel werk. Ook valt het ons zwaar om afscheid te nemen van de bijzondere mensen die wij hier ontmoet hebben.

Om jullie toch mee te nemen in onze eindsprint, hierbij foto’s van afgelopen weken.

Rene, Tanja, Thomas en Joanne

(Klik nog een keer op de link om de foto’s anders gesorteerd te zien)

En zo vervoeren we dit in Jordanië

Lopen is voor de doofblinde Kawthar niet makkelijk.

Wiskunde is de grootste uitdaging.

Optrektraining van onze grote sportleraar…

Gezinnen kregen gratis een woordenboek mee, omdat een grote bank dit financieel mogelijk maakte.

Soms is het gewoon goed zoals het is.

De doofblinde Hadiel wordt rustig van heen-en-weer lopen

Kawthar geniet van het trilmat en de trilstang.

Stoepkrijt van tante Linda

Blazen op je hand is best lekker.

Stoepkrijtsjabloontjes van tante Linda

De doofblinde Mohammed voelt de trillingen in de bal.

Een kijkje vanaf ons terras over Salt.

Jordaans record spijkerbroekhangen: 5 minuten

Samen de piano ontdekken met doofblinde Hazem

De FreeRiders kwamen van Duitsland naar Jordanië rijden en lieten hun gereedschap achter als gift voor het instituut.

Joanne is een goede hulp in de groene relaxruimte.

Beetje wennen, maar jongens ‘huggen’ hier heel wat af.

Feest, omdat na jaren werken het Jordaanse gebarenwoordenboek eindelijk gepubliceerd is.

Een zelfgemaakte kaart met foto’s en de namen van de kinderen als bedankje voor de Lego.

Soms moet je er even aan herinnerd worden dat je vrij bent…

De weg naar brood en falafel.