Het is al weer even geleden dat we iets hebben laten horen. Misschien hebben we ons ongemerkt beter aangepast aan Jordanië dan we denken. Want wachten is hier een dagelijkse bezigheid. Ze hebben het verheven tot een kunst. Zo wacht ik nu al weken op apparatuur van een Jordaans bedrijf. Op 5 maart was ons eerste contact en vanaf 1 april zouden de spullen ‘zo snel mogelijk’ worden geleverd. Het lag op voorraad. Dus wat kon er misgaan? Maar ondertussen lijkt het wel een uit de hand gelopen 1-april grap. Ik toon best flexibiliteit, maar flexibel omgaan met tijd is toch hetzelfde als een beveiligingsbedrijf dat vanwege bezuinigingen criminelen inzet!

Genoeg gezeurd. Want dat is veel te Nederlands voor ons Jordaans bestaan. En er gebeurt genoeg. Tanja is vorige week zelfs een paar dagen in Nederland geweest. Helaas was het voor een begrafenis., maar de ontmoetingen waren waardevol. En op de terugweg heeft ze haar ouders meegenomen. Dus Thomas en Joanne hebben hun verjaardagen (opnieuw) gevierd met opa en oma erbij.

Een uitkijkje in Salt met op de voorgrond de plant ‘Sabr’, wat ‘geduld’ betekent

We hebben zelfs een auto gehuurd om er een paar dagen op uit te trekken. Natuurlijk wel een Jordaanse auto waarbij we met z’n vieren op de achterbank zitten. ‘Mag dat wel?’, vroeg mijn schoonmoeder. Toen ik haar vertelde dat ik net drie mannen zag in een rijdende open pick-up om samen een paard vast te houden, had ze wel door dat wij een zegen zijn voor de politie hier.

Over zegen gesproken: het instituut heeft een vluchtelingentent gekocht. Er schijnt een gezin met kinderen in Salt te wonen in kartonnen dozen. Een tent is dan een beter alternatief. Ik blijf me verbazen over de diversiteit van het werkgebied van het instituut. Als er ergens een helpende hand nodig is, dan weten ze wel iets te verzinnen.

Gelukkig wordt dit ook opgemerkt in het Midden-Oosten. Afgelopen donderdag was er een prijsuitreiking in Dubai. De doofblindenafdeling en het ‘project’ World Wide Hearing – waar Broeder Andrew een drijvende kracht is – waren voorgedragen. Welke prijs mogelijk gewonnen is, weet ik nog niet, maar duidelijk is wel dat het werk van het Holy Land Institute for the Deaf internationaal wordt opgemerkt.

Een groot deel van het werk moet binnenkort te zien zijn in het fotoboek dat gemaakt wordt voor het 50-jarige jubileum. Op dit moment wordt eerst het Jordaanse gebarenwoordenboek gedrukt. Dat is een meer dan duizend pagina’s tellend boek met alle gebaren. In mei is de feestelijke presentatie. Daarna wordt het jubileumboek gedrukt, waar ik ook aan meegewerkt heb.

Nog twee maanden kunnen we ons steentje hier bijdragen. Hoe het daarna verder gaat zal de tijd ons leren. En zolang we in Jordanië zitten kan dat dus wel even duren 😉 .

René

Wandeling door Salt